توسط : در حالی که غول تورم بر اقتصاد ایران سایه افکنده و ارزش پول ملی به شدت افت کرده، دارایی های دیگری سر از خاک برداشته و به عنوان پناهگاه امن سرمایه گذاران خودنمایی می کنند. در این میان، زمین، همچون طلای ناب، درخششی خیره کننده یافته و با رشدی نجومی، گوی سبقت را از سایر سرمایه گذاری ها ربوده است.
در 32 سال گذشته، قیمت زمین در تهران 3447 برابر شده، در حالی که سکه 2892، مسکن 1600 و دلار 366 برابر شده است. این رشد نجومی، زمین را به برنده مطلق این رقابت تبدیل کرده است.
تورم های مداوم، نااطمینانی های اقتصادی، سفته بازی و سوداگری در بازار مسکن و زمین، تزریق نقدینگی به این بخش و عدم تناسب آن با رشد تولید ناخالص داخلی، از جمله دلایل این رشد نجومی هستند.
سهم زمین در قیمت تمام شده مسکن در حال ساخت، از 43.4 درصد در سال 1385 به 51 تا 53 درصد در سال های 1391 تا 1393 و 63 تا 64 درصد در سال های 1392 و 1393 رسیده است. این موضوع نشان می دهد که بخش قابل توجهی از قیمت مسکن به زمین اختصاص دارد.
برای کنترل بازار زمین، راه حل های مختلفی از جمله افزایش عرضه زمین، وضع مالیات بر زمین های مازاد و احتکار شده، و کنترل نقدینگی تزریق شده به این بخش ارائه شده است.
افزایش قیمت دارایی ها، مانند زمین، می تواند از طریق تقاضای کل و انتظارات تورمی، به تورم قیمت کالاها دامن بزند. این موضوع به ویژه در مورد مسکن که سهم قابل توجهی در ثروت خانوارها دارد، صادق است.
نوسانات قیمت مسکن می تواند به عنوان یک شاخص پیشرو برای فعالیت های اقتصادی و تورم عمل کند.
